Tiger

Terwijl de media voornamelijk bezig is met de openbaar gemaakte escapades van Tiger Woods vraag ik me af hoe zoiets zover heeft kunnen komen. Kan een mens de druk van de verworven status van eerste sportmiljardair niet aan? Is de druk om aan het verwachtingspatroon te blijven voldoen te groot? In hoeverre word je geleefd en zoek je als mens wanhopig naar afleiding? Of is de enorme drang naar prestatie ook overgeslagen naar andere 'takken van sport'? Ik weet het niet en ik ben zeker geen expert op het gebied van psychologie. Maar de vraag blijft toch interessant. Veel mensen dromen van zo'n carriere en alle prettige bijkomstigheden die dat met zich meebrengen. Of is het juist niet zo prettig meer op een gegeven moment? Of kunnen sommige helden en idolen gewoon niet meer omgaan met de verworven status die je nu eenmaal krijgt. Diego Maradona kon er duidelijk niet goed mee omgaan, maar hij had destijds te maken met wel erg bijzondere omstandigheden in Napels, waarbij ik me in ieder geval nog wel iets van zijn vluchtgedrag kon voorstellen. Verder denk ik dan ook gelijk aan topgolfer John Daly, maar ook voormalig toptennissers Bjorn Borg, Boris Becker en onlangs de onthullingen van Andre Agassi, voormalig topvoetballer George Best en zelfs onze eigen topturner Yuri van Gelder. Maar het betreft niet alleen topsporters. Ook de voormalig president van de VS, Clinton, kon de verleiding niet weerstaan. Het is heel tegenstrijdig, want het behaalde succes is gekomen door een absolute focus om een doel te bereiken en waar geen plaats kon zijn voor enige afleiding. Wat te doen als dit doel eenmaal bereikt is? In hoeverre zijn deze beroemdheden nog gevoelig voor persoonlijke begeleiding en coaching? Is het toch de enorme druk of leef je op zo'n roze wolk dat je de grenzen van fatsoen, normen en waarden niet meer kunt onderscheiden?
Kennelijk zijn er ook mensen die wel met de omstandigheden hebben kunnen omgaan, zoals Tiger's eigen idool Jack Nicklaus. Maar ook een generatiegenoot als Roger Federer, die op eenzelfde voetstuk staat als Woods, is kennelijk wel in staat met de verantwoordelijkheden om te gaan die de heldenstatus met zich meebrengt.

De volgende vraag die ik erg interessant vind, is hoe sponsoren als Nike, Gilette en het managementbureau IMG met deze situatie om zullen gaan. Woods is toch hun absolute boegbeeld en mochten deze giganten afhaken, hoe gaat Woods om met deze situatie? Een bijkomend geluk wellicht voor hem is dat het golfseizoen net is afgesloten en pas over een week of 5 weer van start gaat. Als IMG niet meer verder wil met Woods, stel ik mijn diensten overigens gaarne beschikbaar. Maar ik denk niet dat ik hem zal adviseren een sticker op zijn spiegel te plakken met de tekst "Hello Tiger, I love you". Dat lijkt me nu wel erg ongepast.

Hoogste tijd voor Ministerie van Sport

Met de kandidaatstelling van Nederland voor mega sportevenementen als het WK voetbal (2018) en zelfs de Olympische Spelen (2028) wordt de roep voor een apart Ministerie van Sport steeds luider. En terecht! Met name vanuit de sportwereld, en niet door de minsten....lees Cruijff en Hiddink, wordt in diverse columns en interviews duidelijk gemaakt waarom we niet langer moeten wachten. Op dit moment is sport een onderdeel van het huidige Ministerie van VWS, waarbij Sport nooit de broodnodige volledige aandacht kan krijgen die het in de maatschappij verdient. Zeker in tijden van economische en sociale crisis wordt het duidelijk hoe belangrijk sport is, waaraan de maatschappij zich aan zou kunnen spiegelen. Afgelopen zaterdag was ik bij de eerste georganiseerde vrijwilligersdag van de KNLTB, de Nederlandse tennisbond, en dit was een mooi voorbeeld hoe sport en maatschappij onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Richard Krajicek stelde jaren geleden al eens voor om minister van sport te worden. Een vooruitziende blik en niet toevallig ook weer uit de hoek van een voormalig topsporter. Zolang sport onderdeel zal blijven van een bestaand ministerie zal het huidige (slechte) sportklimaat in Nederland niet veranderen en zal de kandidaatstelling voor het WK en OS kansloos zijn.
Misschien dat de verhuizing van Balkenende naar Brussel een oplossing en nieuwe mogelijkheden biedt. Wat mij betreft krijgen we dan nieuwe verkiezingen en kunnen we met een frisse nieuwe regering, inclusief een frisse nieuwe Minister van Sport eens serieus gaan denken over onze kandidaatstellingen en ons huidige (top)sportklimaat.

Gooooool...!!

Schitterend toch die buikschuiver van 'Pluisje'! Diego is de enige die dit kan doen als bondscoach, HIJ alleen! Geweldig en prachtige televisie! Heerlijk toch en laat hem zo nu en dan een beetje gek doen en de geniale gek uithangen. Ik hoop dat Argentinie zich kwalificeert voor het WK en (als Oranje het niet redt) wereldkampioen wordt, hoewel het team in vergelijking met 4 jaar geleden geen schim is van dat elftal. Maar ik zou het prachtig vinden voor Diego. Ik zie hem al staan met de beker uit handen van Blatter, zijn grote 'vriend'. En Messi nu al beter dan Pluisje? Alleen de vergelijking is al belachelijk.

Sport is emotie

Dat sport vaak verschillende emoties losmaakt, positief of negatief, is juist de charme van sport. Echter er zijn soms van die momenten die je liever niet ziet, zoals tijdens de halve finale van de US Open waarbij Serena eens te meer liet zien geen reclame voor onze mooie sport tennis te zijn. Ondanks de twijfelachtige call van de linesman/woman is haar gedrag onacceptabel. Maar helemaal onverwacht is het niet, nadat ze een aantal jaar geleden op Wimbledon tegen Hantuchova een blessure aanwendde toen ze achter stond en haar constante gezeur over de nummer 1 positie van Safina. In ieder geval ontnam zij Kim Clijsters de eer die haar toekwam. Nee, dan liever getuige zijn van de fabelachtige bal van Federer en de reactie van zijn tegenstander Djokovic die met veel respect de superioriteit van zijn tegenstander accepteerde. In de training worden deze ballen vaker geslagen, maar in een halve finale grandslam is het ongelooflijk. Met deze bal bevestigt hij definitief zijn status. Iets wat Serena nooit op die manier zal bereiken.

1st Amsterdam Senior Open

Van 20 t/m 26 juli 2009 had het 1e Amsterdam Senior Open plaats, een ITF grade 5 tennistoernooi voor senioren in de categorie 35 t/m 85+. Met totaal zo'n 100 deelnemers, waaronder spelers uit o.a. Australie, Argentinie, Engeland, Duitsland en Belgie, was het voor een startend toernooi behoorlijk bezet. Met name de bezetting vanuit Nederland was zeer sterk met in iedere categorie minimaal 1 speler die ook namens Nederland uitkomt voor het EK en/of WK seniors. Mijn eerste ervaring als toernooidirecteur was erg bevredigend en met een zeer kundig en ervaren wedstrijdleider, Rob Menko, wwas het een stuk makkelijker om me bezig te kunnen houden met alle andere aspecten zoals de banen, het park, de catering en als aanspreekpunt voor o.a. de spelers, de ITF, de KNLTB en de pers. Volgend jaar is het toernooi hopelijk met een upgrade naar grade 4 wellicht nog aantrekkelijker voor spelers om deel te nemen en zodoende nog meer punten te kunnen scoren voor de wereld ranglijst. Een minpuntje was toch wel de windgevoeligheid van het park en derhalve zal er naar alle waarschijnlijkheid uitgeweken worden naar een ander, geschikter park, namelijk tenniscentrum De Kegel in Amstelveen. Dit park heeft naast buiten- en binnenbanen ook meerdere restaurants, een bowlingbaan en een 4-sterren hotel. Met een directe tramverbinding naar de stad zal het nog aantrekkelijker worden voor buitenlanders om in te schrijven. Nu nog een paar sponsors om er nog een mooier evenement van te kunnen maken.

Nog meer foto's Beach Tennis

foto's beachtennis

Nu wel met wat foto's hoop ik...

Goed nieuws!

Heerlijk om ook weer eens goed nieuws te lezen en dat gun ik de volgers van deze blog natuurlijk ook! Allereerst het behalen van de tweede ronde van Misa Krajicek in Miami, oftewel het 5e grandslam toernooi. Nadat zij eerst hoger gerangschikte spelers versloeg tijdens de 'qualies' bond ze in de eerste ronde de Japanse Morita aan haar zegekar na een spannende 3-setter. Heel knap na al die negatieve randzaken en zij bewijst hier nog maar eens mee minimaal thuis te horen in de top-100 die nu wellicht binnen handbereik ligt na haar 3 opeenvolgende zeges. Op naar de top-50 waar zij al eens stond met een 34e plaats op de WTA ranglijst.

Ten tweede het goede nieuws dat volgens Gillet jr 111, eigenaar van o.a. Liverpool FC, de sport het minst te lijden heeft van de recessie. Vorige week zette het Amerikaans Olympisch Committee 54 medewerkers op straat, moesten 15 teams uit de NBA vele dollars lenen om hun schulden te betalen en zag de MLB haar inkomsten dalen met 10 tot 20%. Gillett jt 111: "In de geschiedenis belandt de entertainmentindustrie altijd het laatst in een economische dip om daar als eerste weer uit te komen. Wereldwijd keken er ruim 2.3 miljard mensen naar de competitiewedstrijd Manchester U tegen Liverpool. Zeer lucratief dus voor het bedrijfsleven. Wij zien dat slimme sponsors al bezig zijn om juist NU te investeren in sport. Voor elke dollar die ik in de sport investeer, krijg ik er 10 terug. 3 dollar daarvan is winst. Een economische crisis is het enige moment waarop je je belang voor minder geld kunt vergroten", aldus de oprichter en CEO van Booth Creek Management Corporation, eigenaar van skiresorts in Vail en Beaver Creek.

Tsja, met zo'n CV wordt er naar je geluisterd...

Interessante uitspraak Siemerink

Niemand is echt verrast over het eindresultaat van het Nederlandse Daviscup-team in en tegen het Argentijnse elitecorps. Hoewel het sterke Argentijnse team onlangs een zware teleurstelling kreeg te verwerken na het onverwachte verlies in de finale thuis tegen Spanje (zonder Nadal), werd het een duidelijke 5-0 overwinning tegen het kansloze Nederland. Het vertrek van captain Alberto Mancini, het ontbreken van kopstukken Nalbandian en Del Potro evenals '2e keus' Calleri en Acasuso bleek niet van invloed op het klasseverschil met de Nederlandse ploeg. Monaco en good old Chela bleken een maatje te groot, hoewel Huta Galung er nog een 5e set uit wist te slepen. Al met al is dit geen nieuws.

Wat wel nieuws is, was de uitspraak van de Nederlandse captain Jan Siemerink die publiekelijk de professionele instelling van de Nederlanders in twijfel trekt. Op www.daviscup.com wordt deze uitspraak nadrukkelijk vermeld. Wat mij betreft pleit dit voor de modelprof Jan Siemerink die zelf heeft laten zien als speler het maximale uit zijn carriere te halen en dus alle recht van spreken heeft. Het is dan ook te hopen dat talenten als Thiemo de Bakker deze kritiek als opbouwend zien en hier serieus mee aan de slag gaan. Ook neerlands beste tennisser ooit, Richard Krajicek, heeft al eerder in 1 van zijn columns een soortgelijke uitspraak gedaan.

Terugdenkende aan een artikel vlak voor de Australian Open 2009, waarin De Bakker zei het eigenlijk niet zo erg te vinden dat hij niet kon spelen in Melbourne omdat 'hij zich niet zo lekker voelde', zijn de uitspraken van Siemerink zeer begrijpelijk. In Melbourne had De Bakker zelfs de kans om met het kamp van Novak Djokovic mee te trainen, mogelijk gemaakt door de verkoop van ons ATP toernooi aan de familie Djokovic. Maar mijnheer De Bakker voelde zich niet zo lekker...

Laten we nogmaals hopen dat met name het talent van De Bakker niet verloren gaat. Had hij in zijn debuutjaar op Wimbledon niet op een haar na de toenmalige topper Wayne Arthurs verslagen? Talent genoeg dus en met een maximale 'committment' zit er absoluut een top 50 plaats in. Wat dat betreft is Haase een stuk verder en zodra hij hersteld is van zijn blessure hebben 'we' er sowieso weer een top-50 speler bij. Van Misa Krajicek verwacht ik ook weer een top-50 klassering zodra het vizier weer helemaal op tennis gericht is en ook voor Rus moet dit mogelijk zijn. Dan heeft Nederland ineens toch maar weer 4 spelers in de mondiale top-50 en staan we er ineens echt niet meer zo slecht voor.

Precies wat Siemerink voor ogen heeft met het Nederlandse tennis en in die context moeten zijn uitspraken ook worden gezien!

Sponsors houden de hand op de knip

Volgens het Amerikaanse onderzoeksbureau IEG ging er vorig jaar een slordige $ 30 miljard om in de sportsponsoring. Opvallend hierbij is dat vooral financiele instellingen gretig geld hebben gestopt in de diverse sporten als tennis, golf, voetbal, autoracen, honkbal en basketbal. Was dit niet de sector die aan de basis staat van de huidige economische malaise? Zij moeten nu 'op de kleintjes' gaan letten en trekken zich massaal terug uit de sport. De autoindustie, een andere instelling die traditioneel veel geld investeert in sportsponsoring, is zoals bekend de dupe van deze malaise en ook deze sector trekt zich gedwongen terug. Een paar voorbeelden:

Bank of America trekt zich terug uit deal met New York Yankees: $ 20 miljoen per jaar in ruil voor pinautomaten van deze bank in het (nieuwe) stadion en heel veel reclameborden langs het veld. De roemruchte honkbalclub uit de Bronx zag eerder ook al sponsor GM vertrekken.
Citigroup deal met New York Mets wellicht van de baan: $ 400 miljoen voor de komende 20 jaar in ruil voor de naam 'Citifield' van het in aanbouw zijnde stadion. Deze deal krijgt veel kritiek te verduren vanwege de $ 45 miljard steun van de belastingbetaler.
Royal Bank of Scotland en ING stappen uit de Formule1.

In Nederland hebben (voorlopig) de grote sponsors zich nog niet teruggetrokken, maar sportkoepel NOC-NSF maakte eerder deze week bekend wel een meldpunt in het leven te roepen om een beter beeld te krijgen van de mogelijke gevolgen van de recessie voor sportsponsoring.

Volgens diverse economen dreigt er weldegelijk een gevaar voor de internationale sport. Real Madrid kan bijvoorbeeld geen enkele nieuwe aankoop meer doen zonder daarvoor een lening te moeten afsluiten gezien hun schuld van tussen de 300 en 500 miljoen euro. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor een club als Chelsea en Valencia die afhankelijk zijn geworden van banken. Dezelfde kenners menen dat in Nederland alleen de breedtesport schade zal ondervinden van de crisis. Dat vergt dus een nog slimmer management van de verenigingsbesturen en bonden!

Gelukkig hoor ik ook geluiden van de grotere sponsors dat men juist nu (!) besluit door te gaan met sponsoring om weer een positief imago te krijgen. En met bijvoorbeeld het succes van het ABN-AMRO WTT en WWTT in Ahoy enkele weken geleden lijkt een investering in sport nog steeds heel interessant!

Tennis en Nederland

In zijn column in het maandelijkse magazine van Film/Sport1 schrijft Kees Jansma een nogal verontrustend verhaal over het vaderlandse tennis. Uiteraard kijk ik als liefhebber ook weer uit naar het 'vijfde grandslam' in Key Biscane, tegenwoordig Miami, en uiteraard betreur ik ook de huidige plek op de wereldranglijst die Nederland inneemt. Wat dat betreft heeft hij helaas gelijk.

Ik wil zijn ietwat treurige verhaal toch wat nuanceren, want we moeten niet vergeten dat deze man graag overdrijft. Nog zie ik hem als presentator van Studio Sport bijna huilend zijn beklag doen over de intrede van Sport7, een geweldig initiatief van John de Mol, waar men zich voor het luttele bedrag van 2,50 gulden per maand kon abonneren om non-stop sport te kunnen kijken. Iedereen was er bij gebaat, de toeschouwer, het bedrijfsleven en vooral de sport. Behalve meneer Jansma die met eenzelfde kortzichtigehid als vele landgenoten Sport7 nooit een eerlijke kans heeft gegeven. Diezelfde mijnheer Jansma vetrok na het jammerlijke echec van Sport7 vrijwel direct naar Canal+ waar mensen een slordige 40 gulden per maand moesten neertellen om sport te kijken. Dus nemen we vanaf die tijd de heer Jansma niet meer serieus.

Van tennis blijkt hij nauwelijks verstand te hebben en wederom praat hij maar een beetje mee met de grote meute. Daarbij weet hij nog niet eens de naam Krajicek correct te spellen. Hij vergeet ook nog eens dat tussen de beginperiode met Okker en de 'gouden generatie' Nederland ook weinig voorstelde in het mondiale tennis. Des te knapper waren de prestaties van Mesker, Jagerman en Schapers in die magere periode. Zo zal de huidige generatie ook zo af en toe ergens een uitschieter hebben met bijvoorbeeld de kwartfinale van Misa Krajicek op Wimbledon 2007, de juniorentitels van Thiemo de Bakker en Arantxa Rus, de plaatsing van het Daviscup Team in de Wereldgroep en een Haase die met zekerheid in de top50 zal terugkeren, mits blessurevrij. Het rolstoeltennis domineren 'we' vanaf het onstaan hiervan. Al met al staan we er nog niet eens zo beroerd voor. Daarbij heb je als natie sowieso met generaties te maken. Kijk naar tennisnaties als Zweden, de USA en Duitsland. Die doen het nu ook minder dan in de afgelopen decennia. Het zijn nu ineens Frankrijk, Argentinie, Rusland en Spanje. Eens kijken welke landen er over 10 jaar weer een topgeneratie hebben...
Als liefhebber zal ik het ongetwijfeld via o.a. Sport1 volgen, met het bord op schoot....he Kees..!

Neemt niet weg dat je als bond nooit je ogen mag sluiten voor de ontwikkelingen en je neer te leggen bij de huidige situatie. Het is derhalve raadzaam te leren van bijvoorbeeld een land als Frankrijk en de weg die de FFT daar een aantal jaren geleden is ingeslagen. Aan talent namelijk geen gebrek! Zeker als ik verneem dat talentvolle kinderen moeten afhaken, omdat de ouders het opleidingstraject niet meer kunnen betalen. Hier ligt voor tennissend Nederland nog een grote uitdaging.

Tennissers Israel gebukt onder politieke perikelen

Nadat eerder de Israelische tennister Shahar Peer een visum werd geweigerd door de Verenigde Arabische Emiraten, waardoor zij niet aan het WTA toernooi in Dubai kon deelnemen, is nu ook bekend geworden dat bij het Daviscup duel tussen Zweden en Israel geen publiek toegelaten wordt. Dat heeft de gemeenteraad van Malmo in Zweden besloten.

Het lag derhalve in de lijn der verwachtingen dat ook tennisser Any Ram van deelname in Dubai verstoken zou blijven, maar er is toch een visum verstrekt nadat het Amerikaanse congreslid Weiner de ATP had gedwongen sancties te treffen en het toernooi in Dubai te schrappen.

Jammer dat de sport(er) weer de dupe moet zijn van de politiek waar sport eigenlijk tot verbroedering moet zorgen. Hopelijk neemt de WTA, de vrouwelijke tegenhanger van de ATP, soortgelijke maatregelen.

Eerder ondervond tennisspeelster Mirza uit India (tevens dubbelpartner van de Israelische Peer) ook al de nodige hinder vanuit de politiek, nota bene uit haar eigen land waar zij als tennisspeelster geweigerd werd.

Er is nog een hoop werk aan de winkel, vooral omdat sport juist zo'n mooie brug slaat tussen diverse culturen, religies en verschillende achtergronden.

Raul Gonzales Blanco voorbeeld voor velen

Raul begon als voetballer bij Athletico Madrid. Nadat de toenmalige en de vaak verguisde voorzitter Gil y Gil de jeugd opdoekte, vetrok Raul naar de koninklijke Real Madrid. In het seizoen 1994/1995 maakte hij zijn debuut op 17-jarige leeftijd als linkermiddenvelder, maar sindsdien speelt Raul vooral als spits of schaduwspits. Inmiddels vijf landstitels en drie championsleague overwinningen verder is Raul de absolute ster van Los Merengues.

Maar ook europees gezien is Raul de grote man met maar liefst 64 doelpunten de topscorer van de Championsleague, waarmee hij ploegmaat Ruud van Nistelrooy met 4 doelpunten net de baas is. Afgelopen weekend scoorde Raul zijn 309e (!) doelpunt voor Real Madrid, waarmee hij legende Alfredo di Stefano opvolgde als club topscorer aller tijden die tot een totaal van 307 doelpunten kwam.

Ondanks deze buitengewone cijfers is van enige ster allures totaal geen sprake bij deze fantastische speler. Al vele jaren inspireert hij zijn ploeggenoten met zijn tomenloze werklust en passie die deze man wekelijks op het veld tentoonspreidt. Ook in mindere periodes neemt hij het voortouw en neemt hij als leider zichtbaar zijn verantwoordelijkheden. Een genot om naar te kijken.

Nooit vernemen we negatieve zaken over hem vanuit de media, terwijl hij toch de ster is van de grootste voetbalclub ter wereld. Vele andere toppers vanuit de sportwereld, maar vooral ook vanuit het bedrijfsleven kunnen hier lering uit trekken en kunnen zichzelf een aantal vragen stellen. Komt het vanuit de persoon zelf? Heeft hij de juiste mensen om zich heen? Roger Federer en Tiger Woods kunnen wat mij betreft ook aan het lijstje toegevoegd worden met uitzonderlijk talent en tegelijk toch een voorbeeldprof zijn!

Alweer een bewijs welke belangrijke functie sport inneemt in onze maatschappij, waarbij de werkelijke topper zich onderscheidt van de zogenaamde topper! Net als de befaamde uitspraak van een voormalig topmanager en topbestuurder en ooit de term anti-bobo introduceerde en zichzelf terecht deze naam toebedeelde: "het verschil tussen de bobo en de anti-bobo is dat de bobo wordt gezien en de anti-bobo ziet!"

Genieten in Ahoy

Alle negatieve berichtgeving in de media omtrent de zo veel besproken financiele crisis en de gevolgen daarvan kan soms leiden tot enige vorm van mismoedigheid. Wat is er dan mooier om op een zaterdagmiddag in Ahoy even te genieten van mooie sport en mensen tegen te komen die net als jij liefhebber pursang zijn. Toernooidirecteuren Richard Krajicek en Esther Vergeer van respectievelijk het WTT en het WWTT hebben samen met Ahoy en ABN.AMRO er een fantastisch evenement van gemaakt. Het grootste indoor tennistoernooi ter wereld heeft haar naam en faam meer dan waargemaakt en het experiment om een nieuw internationaal rolstoeltoernooi te integreren met het al bestaande toernooi is zeer geslaagd. Mooi om te zien hoe gedurende de week belangstellenden onderweg van het centrecourt naar court 1 toch even bleven kijken bij het rolstoeltennis en zich duidelijk zichtbaar verbaasden over het hoge niveau van deze topsporters. De finale van het WWTT op court 1 trok dan ook een ongekend hoog aantal toeschouwers en het rolstoeltennis heeft hiermee weer een zeer grote sprong voorwaarts gemaakt. Ik denk niet dat het ooit eerder tijdens een rolstoeltennisfinale is voorgekomen dat een scheidsrechter na afloop van iedere game het massaal toestromende publiek moest manen snel plaats te nemen. Normaalgesproken zeer irritant, maar in dit geval zat ik er eigenlijk stiekem van te genieten.

Marketing technisch is dit voor initiatiefnemer ABN.AMRO mijns inziens ook een groot succes geworden. Ik opende het artikel met de negatieve berichtgeving rondom de crisis en 'de bank' heeft daar zoals bekend de nodige schade aan ondervonden, zeker na de fusieperikelen met Fortis en met name qua imago. De bank heeft echter bewezen dat juist in deze tijden sportsponsoring een prima investering is. De positieve publiciteit die men als 'return on investment' heeft teruggekregen overtreffen ruimschoots de kosten die hiermee gemoeid gaan. Daarbij moet wel gezegd worden dat deze hoofdsponsor naast een financiele ondersteuning ook nog eens een enorme betrokkenheid en passie getoond heeft en daarbij voor een groot gedeelte zelf medeverantwoordelijk is geweest voor dit mooie succes. Zo zie je maar dat ook in tijden van crisis en recessie toch nog succes te boeken is. Of misschien wel juist (!) in deze tijden. Het ABN.AMRO WTT / WWTT heeft het in ieder geval aangetoond!

Premier League gebukt onder recessie?

Onlangs verscheen in het nieuws dat de engelse TV zender Sky 1.1 miljard pond heeft betaald om in de periode 2010-2013 de belangrijkste 90 voetbalwedstrijden van de Premier League rechtstreeks uit te mogen zenden. Naar verwachting leveren de TV beelden in de 3 seizoenen in totaal 1.7 miljard pond op, ongeveer 1.9 miljard euro.

Het is te hopen voor de liefhebber van het engelse voetbal dat de clubs uit diezelfde Premier League zullen meeprofiteren van de opbrengsten uit TV beelden aangezien alle betrokken clubs torenhoge schulden hebben. Koploper is Chelsea met ruim 620 miljoen pond schuld! En dat terwijl eigenaar Roman Abramovitsj ook al de nodige miljarden (13!) heeft zien verdwijnen op de beurs. Hij zou nu nog 'maar' 3 miljard over hebben. Kennelijk was er nog genoeg geld over om voormalig portugees bondscoach Felipe Scolari op staande voet te ontslaan met een afkoopsom van een slordige 17 miljoen euro. Gaat Guus Hiddink de club van zijn vriend Abramovitsj helpen tot het eind van dit seizoen?

Eerder dit jaar kwam West Ham United al in de problemen doordat clubeigenaar Gudmundsson 'zijn' Landsbanki failliet zag gaan. Zo zullen tal van andere puissant rijke clubeigenaren in Engeland zich misschien ook gaan terugtrekken en betekent dat het einde van een aantal roemrijke clubs?? Dit zijn de verontrustende cijfers gepubliceerd in oktober 2008:

In miljoen ponden

Arsenal: - 268

Aston Villa: - 63

Blackburn: - 20

Bolton: - 43

Chelsea: - 620

Everton: - 26

Fulham: - 182

Hull City: - 1

Liverpool: - 350

Man City: -100

Man United: - 600

Middlesbrough: - 85

Newcastle: - 70

Portsmouth: - 31 (NB: per heden Tony Adams en assistent John Metgod ontslagen)

Stoke: - 2

Sunderland: - 53

Tottenham: - 17

West brom: - 4

West ham: - 140

Wigan: - 54

Benieuwd of zich naast clubeigenaar van Man City zich meerdere sjeiks aandienen als nieuwe eigenaar. Mijns inziens is de charme van het oude kick- en-rush allang verdwenen.

Succes or failure is decided top-down...

Dat sport een belangrijk onderdeel vormt van de gewone maatschappij is geen nieuws. Maar waar treffen sport en de maatschappij elkaar? Waar liggen de verschillen? Waar liggen overeenkomsten? Dit zijn interessante vragen om eens nader te analyseren.

Om met de eerste vraag te beginnen. Sport kan niet zonder de maatschappij en andersom. Dit behoeft nauwelijks nadere uitleg. Denkende aan het sociale aspect in bijvoorbeeld het verenigingsleven, leren omgaan met winst en verlies, gezondheid, gezonde prestatiedrang en respect voor je tegenstander zijn zaken die in het dagelijkse leven onlosmakelijk met de maatschappij verbonden zijn. Hier ligt tegelijkertijd ook een aantal verschillen. Waarom kunnen mensen met verschillende achtergronden en afkomst wel met elkaar op het sportveld prima samenleven en elkaar respecteren en waarom is dit zo moeilijk buiten het sportveld? Waarom kan een topsporter over het algemeen beter met tegenslag omgaan dan een topmanager of een hoge ambtenaar? Zoals Cruijff terecht aangeeft in zijn column van vandaag dat de politiek kan leren van iemand als Sven Kramer; je ziet een crisis aankomen en in plaats van een brede aanpak van het probleem wordt eerst naar eigen belang gekeken. Dit kun je trouwens ook vaststellen in het bedrijfsleven en de hebzuchtige topbestuurders en aandeelhouders die ondanks eigen falen hun zakken vullen ten koste van anderen.

Dit sluit mooi aan op de laatste vraag en is hiermee al groetendeels beantwoord. Helaas zie je in de sportwereld ook falende bestuurders van vereneniging tot bond of Raad van Commissarissen (RvC). Net als in het bedrijfsleven en de politiek is de afstand vaak te groot tussen bestuurder en sporter/werknemer en er wordt geen enkele verantwoordelijkheid genomen bij overduidelijk falen. In de eredivisie zijn binnen een half jaar alweer vijf trainers die moesten vertrekken, terwijl het falende bestuur blijft zitten. Ook in het bedrijfsleven blijft de eindverantwoordelijke vrijwel altijd buiten schot, terwijl hardwerkende lager gepositioneerden weggestuurd worden!
Een gemiddelde sportvereniging valt of staat ook met de kwaliteiten van haar bestuur. Zodra het bestuurlijk fout zit, zijn de gevolgen voor de betreffende vereniging niet te overzien.

Conclusie: zowel in het bedrijfsleven, politiek als sportbestuur: de kwaliteit van de top bepaalt het succes binnen alle overige gelederen, oftwel: "Succes or failure is decided top-down"!

Sport en de recessie

Het zat er al een tijdje aan te komen, maar ook de sport wordt getroffen door de huidige financiele crisis. Zowel op professioneel niveau als in de breedtesport. Dat nu eindelijk de lang verwachte fusie ontstaat uit de voetbalclubs Roda JC en Fortuna Sittard en FC Limburg gaat heten lijkt geen toeval. Hoewel de clubs al langer in financiele nood verkeren, lijkt dit het juiste moment en de meeste fans zullen het in deze tijden ook makkelijker accepteren op enkele 'fans' na. De lokale overheid in Limburg helpt bij deze fusie alle schulden weg te saneren.

Ook de gemiddelde sportvereniging krijgt te maken met de crisis. Lidmaatschappen worden opgezegd en sponsors haken af aangezien dit vaak de eerste zaken zijn waarop bezuinigd wordt. Clubs die toch al noodlijdend zijn, zullen nu nog beter hun beleid moeten aanpassen en ze zullen moeten zorgen voor goed management. De kennis en vaardigheden van veel bestuurders is onvoldoende en men zal steeds vaker over moeten gaan op externe kennis. Dat kost in eerste instantie ook geld, maar dit zal op de lange termijn geld opleveren. Hetzelfde geldt voor het aanstellen van een verenigingsmanager. Toch is de verwachting dat binnen 5 jaar minstens de helft van alle verenigingen een manager zullen aanstellen wat ik van harte kan aanbevelen! Deze man of vrouw zal zichzelf 3 x terugverdienen en daar heeft de club en haar leden ook baat bij.

Verder is het de vraag of de crisis de wens zal beinvloeden van de steden/landen die een groot sportevenement willen organiseren. Het lijkt er op dat Nederland nog steeds de Spelen van 2028 wil organiseren. Zou mooi zijn 100 jaar na dato! Het WK in 2018 zal lastig worden en na de uitspraken van Blatter weten we eigenlijk al dat we kansloos zijn. Jammer, want we hebben in 2000 bewezen dat we samen met onze belgische vrienden in staat zijn om een prachtig toernooi neer te zetten. En de financiele hulp vanuit Brussel kunnen we ook goed gebruiken voor nieuwe (broodnodige!) infrastructuur.

Voorloper magazine sportmangement

Deze blog is voor iedereen die op welke manier dan ook betrokken is in de sportwereld, zoals de sporter zelf, de bestuurder, de coach, het bedrijfsleven en overheid. De laatste nieuwtjes op het gebied van sportmanagement, sportmarketing en sportreizen zullen in beeld gebracht worden.