Spannende weken of bijzaak?

De afgelopen en zeker ook de komende weken vallen er op sportgebied veel beslissingen. Waar op voetbalgebied de beslissing in een aantal landen al een aantal weken geleden is gevallen betreft het kampioenschap mogen wij ons in Nederland verheugen op een alles beslissende laatste competitieduel tussen de nummers 1 en 2. Ongekend. Ook de champions league finale belooft erg spannend te worden tussen momenteel de 2 beste teams in Europa. Interessant is om te zien of Barcelona de scherpte kan behouden tot en met de finaledag. Ook op tennisgebied komen er spannende weken aan. De ongeslagen status van Djokovic is ongekend en gaat voor het eerst in jaren iemand anders dan Nadal of Federer de nieuwe nummer 1 worden dit jaar? De komende grand slams van respectievelijk Roland Garros en Wimbledon gaan dat uitwijzen. Ook de topgolfers houden het spannend en waar Tiger jarenlang op eenzame hoogte stond, wisselen de toppers als Kaymer en Westwood elkaar af met een aantal anderen op korte afstand. Vanaf vandaag gaat The Players van start met de spectaculaire hole 17 die het verschil kan maken tussen winst en verlies. En krijgt Nederland de Ryder Cup 2018 toegewezen? Volgende week dinsdag weten we het. Na de prachtige voorjaarsklassiekers starten nu de grote rondes en omdat er momenteel niet een echt uitgesproken favoriet is, wordt het interessant om ook het wielrennen op de voet te volgen. Spannende weken dus. Hoe tegenstrijdig is dan de berichtgeving over het dodelijke ongeluk in de Giro en over een onschuldige botsing op de training bij FC Utrecht waarbij het hoogst onzeker is of de betreffende speler ooit nog kan lopen. Ja, spannend zijn de komende weken zeker, maar ineens realiseer je je weer dat het tegelijkertijd ook allemaal bijzaak is.

Mijn Real

Lang geleden toen er nog geen betaaltelevisie was, kende ik Real Madrid alleen van naam en faam. Namen als Amancio, Di Stefano en Puskas. Ver voor mijn tijd, maar toch had het iets magisch. Je las er over en je zag zo nu en dan beelden van alweer een landstitel of een europacup. Prachtige beelden waren dat. Dat mooie koninklijke wit, dat geweldige stadion. Mijn tijd kwam met dat geweldige team met Emilio Butragueno, Hugo Sanchez, Gordillo, Camacho, Michel, Sanchiz en Schuster. Prachtige namen die ook geweldig als team konden spelen en alles wonnen. Vele jaren later spreekt dit team nog steeds tot de verbeelding. Tegenwoordig als abonnee van Sport1 zie ik vrijwel alle wedstrijden live op televisie en verheug ik me op vooral de thuiswedstrijden van mijn Real. Echter mijn voetbalhart raakt steeds meer in tweestrijd met mijn Real. Is dit nog wel mijn Real? Tot een aantal jaar geleden won mijn Real die tweestrijd nog. Vooral vanwege aansprekende voetballers die passen bij mijn Real: Raul, Morrientes, Hierro en Gutierrez (oftwel Guti). Ondanks deze prachtige voetballers werd het steeds meer een vreemdelingenlegioen en nu deze mannen allemaal verdwenen zijn en alleen keeper Cassillas nog tot de verbeelding spreekt, lijkt mijn voetbalhart de tweestrijd definitief gewonnen te hebben. Dat wat FC Barcelona laat zien met Messi, Xavi, Iniesta was toch vroeger zoals mijn Real speelde? Met al dat ordinaire geschop en antivoetbal schaamde ik me Real fan te zijn t.o.v. mijn vrienden naast me op de bank die Barcelona fan zijn. In alle afgelopen onderlinge duels ging mijn voetbalhart sneller kloppen als Barca de bal had. Wat een schoonheid. En nog effectief ook! Coach Mourinho heeft als bijnaam the special one en zijn resultaten als coach bij achtereenvolgens Porto, Chelsea, Inter en toch ook Real rechtvaardigen dit. Helaas, want mijn Real is mijn Real niet meer! Gelukkig zendt Sport1 ook live golf en tennis uit, zodat ik niet meer hoef aan te zien hoe prachtige voetballers als Ronaldo, Ozil, Di Maria en Higauin verpieteren bij Mourinho's Real.