Tiger

Terwijl de media voornamelijk bezig is met de openbaar gemaakte escapades van Tiger Woods vraag ik me af hoe zoiets zover heeft kunnen komen. Kan een mens de druk van de verworven status van eerste sportmiljardair niet aan? Is de druk om aan het verwachtingspatroon te blijven voldoen te groot? In hoeverre word je geleefd en zoek je als mens wanhopig naar afleiding? Of is de enorme drang naar prestatie ook overgeslagen naar andere 'takken van sport'? Ik weet het niet en ik ben zeker geen expert op het gebied van psychologie. Maar de vraag blijft toch interessant. Veel mensen dromen van zo'n carriere en alle prettige bijkomstigheden die dat met zich meebrengen. Of is het juist niet zo prettig meer op een gegeven moment? Of kunnen sommige helden en idolen gewoon niet meer omgaan met de verworven status die je nu eenmaal krijgt. Diego Maradona kon er duidelijk niet goed mee omgaan, maar hij had destijds te maken met wel erg bijzondere omstandigheden in Napels, waarbij ik me in ieder geval nog wel iets van zijn vluchtgedrag kon voorstellen. Verder denk ik dan ook gelijk aan topgolfer John Daly, maar ook voormalig toptennissers Bjorn Borg, Boris Becker en onlangs de onthullingen van Andre Agassi, voormalig topvoetballer George Best en zelfs onze eigen topturner Yuri van Gelder. Maar het betreft niet alleen topsporters. Ook de voormalig president van de VS, Clinton, kon de verleiding niet weerstaan. Het is heel tegenstrijdig, want het behaalde succes is gekomen door een absolute focus om een doel te bereiken en waar geen plaats kon zijn voor enige afleiding. Wat te doen als dit doel eenmaal bereikt is? In hoeverre zijn deze beroemdheden nog gevoelig voor persoonlijke begeleiding en coaching? Is het toch de enorme druk of leef je op zo'n roze wolk dat je de grenzen van fatsoen, normen en waarden niet meer kunt onderscheiden?
Kennelijk zijn er ook mensen die wel met de omstandigheden hebben kunnen omgaan, zoals Tiger's eigen idool Jack Nicklaus. Maar ook een generatiegenoot als Roger Federer, die op eenzelfde voetstuk staat als Woods, is kennelijk wel in staat met de verantwoordelijkheden om te gaan die de heldenstatus met zich meebrengt.

De volgende vraag die ik erg interessant vind, is hoe sponsoren als Nike, Gilette en het managementbureau IMG met deze situatie om zullen gaan. Woods is toch hun absolute boegbeeld en mochten deze giganten afhaken, hoe gaat Woods om met deze situatie? Een bijkomend geluk wellicht voor hem is dat het golfseizoen net is afgesloten en pas over een week of 5 weer van start gaat. Als IMG niet meer verder wil met Woods, stel ik mijn diensten overigens gaarne beschikbaar. Maar ik denk niet dat ik hem zal adviseren een sticker op zijn spiegel te plakken met de tekst "Hello Tiger, I love you". Dat lijkt me nu wel erg ongepast.